Sabaha karşı yataktan kalktı ruhun.
Kalkışını gördüm.
Siyah gözlerimle gördüm,
Neden siyah dersen,fazla üzgündü.
Kalkışını gördüğüm an arkamı döndüm.
Daha fazla kalbim çarpmasın,
Daha fazla beni de alıp götürmesin diye.
İstemiyorum,
Öyle kararlıydım ki,
Çocukların pamuk şeker aldırmak için ağladıkları kadar kararlı.
Her şeyin sonu gelmişti.
Bu öyle bir sondu ki,
Bir daha olmayacak kadar,
Yolun sonuna gelecek kadar,
Uçurumun dibine düşecek kadar.
Bu öyle bir sondu ki,
Yolun en dibini görmüş kadar.
