Bir ışık gördüm karanlığın tam ortasında oturan.
Işık griydi,
Ve nasıl oldu dersen ben de bilmiyorum.
Güneş bugün bizim için doğmadı.
Boynumdaki senin kalbin,
Bileğimdeki senin ruhun.
Hepsi bana 00.02'den sonra çok ağır geliyor.
Biliyorum,seni inandırıyorum.
Bir çocuğun pamuk şekerine inandığı kadar vahşice.
Fazlasıyla içim kanıyor.
Onu düşünmüyorum.
Kalbin ve ruhun bedenimde.
Lütfen kanma,
Kanamasın yaran.
Bir başkası daha var.
O ise bir o kadar da yok.
Susuyorum.
Bugün güneş bizim için doğmadı,
Ay bizim için bu kadar aydınlık değil.
Gökyüzü maviydi,
Deniz dalgalı,
Güneş bizimle.
Hiç biri bizim için değildi.
Onun içindi.
Parlaktı her şey.
Görünmeyecek kadar saydam,
Sen anlamayacak kadar beyazdın.
Gitmemelisin.
Onca şey bizim için değil.
Pamuk şeker aldım,
İnan diye,
Ağlama diye,
Yaran kanamasın diye.
Ruhunu ve kalbini sana vereceğim.
Kalbini bana verecek kadar kördün,
Ruhun ise sana lazım,
Lütfen onları geri al.
