Küçücükken ve bir şeyleri bilmezken mutluyduk.
Pamuk şeker alırdı babam.Ağzıma yüzüme bulaştırarak yerken sevimli bir yüz ifadesiyle bakmam mutlu ederdi onları.
Bayramlar geldiği zaman büyüklerimin elini öpmeyi severdim,
Yada ziyaret etmeyi..
Eskiden gülerdim olur olmaz her şeye
Ufak bir şeyler bile mutlu ederdi beni.
Şikayet etmezdim çünkü ayrıntılara.
Düştüğümde kaşımı yarmıştım.
Kocamandı yaram ve her yer kan içindeydi.
Ağlamadım.
Kafam sarılıyken mutsuz değildim.
Şimdi ise o yaranın izinden bile şikayetçiyim.
Küçüktük ve dostlarımız vardı.
Onlarla oyuncaklarımı oynarken heyecan dolu kahkahalarımız duyulurdu karşı apartmandan.
Çocuktuk.
Şimdi ise gitti hepsi birer birer.Yalanlarla,harcanmışlıklarla,kimsesizce..
Küçüktük her şey toz pembeydi.
Yalanda olsa inanırdık,mutlu olurduk.
